tadaaam. sezon oficjalnie uznaję za rozpoczęty.
odrzucałam tę natrętną muchę tak długo, aż przygwoździły mnie tropikalne 18 st. C i dziewuszkowe niebieskie spodki bulbi oculi. ukrzyżowana wielkopostnie oddałam się urokom mokrego piachu, kolejek na "łiiiiii!" [czyt. zjeżdżalni] i pierwszych zaczepek chodnikowych.
czekam z zapartym tchem na nową perspektywę. liczę ziarenka w wiaderku z nadzieją, że jednak wiek robi swoje. liczę na nó(u)ż z widelcem, może się przystosuję. może będę czerpać więcej. dawać jeszcze więcej. może w ogóle zapanuje miłość i pokój. i zdrowie.
policzyłam na palcach. dla pewności. 6 miesięcy miziania się grabkami po wypukłych czołach. pół roku podchodów do foremek. rozeznawania międzymatczynych terytoriów.
i stanęłam w słupie słońca osłupiona. jak bardzo constans jest matkowanie... osłupienie się wzmogło, gdy piaskowa śnieżka opatuliła zatuszowane milimetry rzęs i potok wylał się z serca oknami duszy.
hartuję się. nacieram się warstwą ochronną zobojętnienia i boję się, że mi się nie uda.
i boję się, że się jednak uda.
przysypuję histeryczne oznaki łopatkami w kolorach tęczy i próbuję oddychać w zwolnionym tempie. trochę tępo.
wiem, trzeba czerpać, zapamiętywać, notować. bo nie wróci.
pstrykając zdjęcia, odprawiam dzisiaj własną nowennę: niech nie wróci.
A może Anko piaskownica jest ostatnim bastionem tradycji dzieciństwa? W świecie, w którym tak wiele zmian nastało (z mojej perspektywy pół i ćwierć wiecznej) i tyle opcji do wyboru:
OdpowiedzUsuńa) stymulacja już od niemowlęctwa do rozwoju poszczególnych cech osobowości i intelektu, aby potomstwo mogło osiągnąć sukces w planowanym przez rodziców jeszcze przed poczęciem zawodzie prawnika/lekarza/polityka/biznesmena (niepotrzebne skreślić) - znam osobiście przykłady takiej wieloletniej, zaplanowanej i realizowanej stymulacji, poprzez dobór odpowiednich zabawek, zajęć, a potem szkół i klas.
b) niedostarczanie żadnych bodźców od niemowlęctwa, aby rozwój przybiegał zgodnie z wyborami (?) dziecka i rozwijał tylko naturalne talenty i zdolności (jakby mogły być też talenty wyuczone?) - potem nauka w domu zamiast szkoły, albo tzw. szkoła wolna, albo demokratyczna.
c) wiele pośrednich dróg oraz modyfikacji.
d) wszystko jest dla ludzi :)
Piaskownica z jej konglomeratem relacji formowanych z piasku i wokół babki wydaje mi się reliktem przeszłości.
Ale ponieważ nie bywam, to może tylko mi się wydaje.
Uśmiechy zostawiam, B
Moja kochana B. :)
UsuńAleż ja też uważam, że piaskownica czy inna huśtawka jest dla dzieciaków świetną szkołą przepychanek "z życia wziętych". I widzę, że dla nich jest to swego rodzaju frajda. Relikt, jak najbardziej pożądany w przestrzeni miejskiej, wszystko z pkt. D.
Jednak... Pomimo... Dla mnie to ciągle droga przez mękę :)
Możliwe, że mam marny socjal piaskownicowy, bo byłam rozpasaną właścicielką piaskownicy przydomowej do podziału z siostrą plus bratem - kuzynem. Organizm nie nawykł do tego typu bodźców :)
Uśmiechy, a jakże!
w naszej piaskownicy sadzę teraz szczypiorek, sałatę, czosnek, majeranek i tymianek. Raz udała mi się ogromna bazylia....
OdpowiedzUsuńAle myśli o białym piasku, łopatkach, łyżeczkach wyniesionych z domu, czasem przelatują.
:) uśmiechy posyłam
deja vu mam czasem....
Masz piękną grządkę :D
UsuńŁyżki też pamiętam. I kubki zamiast foremek.
Prywatna piaskownica koło domu ma swój urok - zamki, które przetrwały długie noce i budowa etapami :)
Uśmiecham się, jak najbardziej :)
Mnie też nudziło się w piaskownicy. Tyle. Trzymaj się :)
OdpowiedzUsuń"Tyle" to całkiem sporo. Nuda łączy :)
UsuńKobito.
OdpowiedzUsuńPuszczam Dwójkę w Saharową dżunglę i siadam w bezpiecznej odległości. Daję przetrwać.
Gdy stają się kłopotliwi dla otoczenia (Świr) interweniuję, na szczęście z rzadka to konieczne.
Tydzień słońca i bywania na placu co dnia, jak w paciorkach różańca cyklicznie?
Jestem już na "Uczcie dla wron". Wiem, że wiesz, co to znaczy :).
Plac zabaw? Jes, jes, jes! Byle zasięg wzroku i głosu. I już potem można ruszać do Westeros!
Nigdy więcej niemowlaków. Nigdy więcej asystowania: żre już piasek? czy nie żre?.
Niech żyje okres przedszkolny!
Otóż to :) okres przedszkolny. Jeszcze chwila, jeszcze dwie...
UsuńI mówisz, że dają Ci czytać? Anioły, nie dzieci :) i nie ma tysiąca pytań do... Mama, patrz! Chodź, zobacz! I nie próbują ewakuować się za bramkę? Nie zwisają głowami w dół z czego się da? Nie szarpią się za kudły na drabinkach? Nie chcą walczyć z innymi małoletnimi na patykowe miecze / karabiny/ różdżki? Ani latać nie chcą?...
Nie, wcale nie jestem zazdrosna... Chcesz się zamienić? :*